Tijdens de reis rond Engeland wordt een nieuwe droom geboren. Toch nog eens de wereld rond met als hoofddoel Japan. Met dit land heeft Nederland vanuit de zeevaart een lange traditie en het moet er geweldig zeilen zijn. De cultuur is intrigerend te noemen en het moet fantastisch zijn daar geruime tijd te zijn. Daarnaast is het onderweg zijn er heen en weer terug een feest op zich.

Met ons huidige schip is het te doen. Als we alle ervaringen die we in de 20.000 mijlen ervaring hebben opgedaan opnieuw vorm zouden geven komen we op veranderingen uit. Daarnaast wil Anne niet de hele tijd meevaren en dat heeft consequenties voor de handelbaarheid; er zullen grote stukken solo worden gezeild. Gaande weg wordt het plan concreter en de uitdaging dit plan te verwezenlijken geeft op zich al veel energie. Na ampel beraad hakken we de knoop door en in mei 2007 verkochten we onze trouwe Necton. Het schip is zonder de naam verkocht, want deze hoort bij ons; ons nieuwe schip zal weer Necton heten. Deze naam is afkomstig uit mijn familie met een coasterachtergrond. De naam heeft een latijnse betekenis: het staat als verzamelnaam voor alle levende wezens in de zee die in staat zijn zichzelf voort te bewegen. Hetzij zeilend, hetzij op de motor of in ons geval op beide motoren hopen wij in staat te zijn altijd in beweging te zijn.

Op ons wensenlijstje staan tegenstrijdige dingen:

• Grote stabiliteit

• Geringe diepgang om ook met het (de) kleinkind(eren) op het wad droog te kunnen vallen om op de bodem van de zee te kunnen lopen

• Snel

• Weinig onderhoud

• Oceaanwaardig (hoog vrijboord)

• Relatief kleine zeilen

• Comfortabel

• Selfsupporting

• Veilig

Onze ideeën zijn zo specifiek, dat we deze niet terug kunnen vinden in bestaande ontwerpen.

We gaan op zoek naar een architekt om een ”one off” te ontwerpen en komen uit bij de Rotterdamse ontwerper

Willem Nieland. 

Hij heeft een zeilschip voor zichzelf ontworpen, waarmee hij bewijst “out of the box” te kunnen denken. Zijn ideeën spreken ons aan en wij leggen onze wensen bij hem op tafel. In het proces wat volgt, worden al (heftig) discussiërend grenzen verlegd en een nieuw concept wordt geboren. Onze zee-ervaring en Willem zijn creativiteit en ook Rotterdamse nuchterheid, groeien naar een schets waarvan Willem zelf schrijft:

“Mogelijkerwijs zullen de eerste woorden zijn die mensen gebruiken ter beschrijving; kloek, opdat het groter lijkt als het feitelijk is en fier/trots.............stoer. Bijna extreem doelmatig/functioneel en karaktervol. Het zal lijken of het DNA bezit van een B.O.C. racer, bedrijfsvaartuig, expeditieschip, gewoon een modern jacht en fregat uit de negentiende eeuw”.

We komen uit op een schip met een (hydraulisch) ophaalbare kiel en 2 roeren. Om zo veel mogelijk selfsupporting te zijn, komen we uit op 2 motoren; 2 relatief kleine masten en uitwisselbare grootzeilen. Omdat we in Groningen erg gehecht zijn aan onze G.M.C. club, moeten we de maten aan het maximaal haalbare aanpassen. Deze zijn 14 meter lengte en “slechts” 4 meter breed. Het resultaat is een erg snel schip en dat wilden we ook graag.

Om dit element nog meer te voeden en ook minder onderhoud te hebben kiezen we definitief voor zeewaterbestendig aluminium. Om veilig te kunnen werken heeft Willem “de bating” uitgevonden. Op het grote achterdek komt deze met daarom een electrische lier. Hier kunnen de meeste vallen, schoten en smeerrepen worden bediend en opgeborgen. Weer voor de G.M.C. moet de boegspriet intrekbaar worden gemaakt (anders zijn we langer dan 14m) en daarop komt een yankee. Op normale schepen zet je bij weinig wind een spinnaker. Uit oogpunt van veiligheid zetten wij deze als zgn. aap op de achtermast. Alles aan de achtermast kan vanaf de bating worden bediend en met een stevig railingwerk rondom het achterdek is dat een stuk veiliger dan het eenzame voordek bij een spinnaker.

We hebben slechte ervaringen met het slepen van de rubberboot achter het schip aan en in de davits is de bijboot op ons vorige schip wel eens aangevaren. Daarom hebben we er nu voor gekozen deze via het achterschip veilig in het schip op te bergen. Via de giek laten we hem zo weer in het water zakken.

Met 14m krijgen we een ruim schip die vooral binnen veel leefruimte biedt. Een aparte gastenhut met eigen sanitaire voorzieningen en een royale salon om ook met een groot gezelschap gezellig te tafelen. De eigenaarshut biedt naast een comfortabel bed ook een dubbele zeekooi, waarin we helemaal zeevast kunt slapen.